Συμπληρώθηκε ένα έτος (Ιανουάριος 2023-Ιανουάριος 2024) από τη θέσπιση του νόμου 5013 για την Πολυεπίπεδη Διακυβέρνηση, χωρίς να υπάρχει σχεδόν τίποτα που να καταδεικνύει την ισχύ και επιρροή του στη διοικητική μας πραγματικότητα. Πλην της πανηγυρικής συγκρότησης και έναρξης λειτουργίας του Συμβουλίου (στις 21 Δεκεμβρίου 2023, 11 μήνες μετά τη δημοσίευση του νόμου) ουδέν άλλο έχει προχωρήσει. ‘Ενα χρόνο μετά και με δεδομένη την πιεστικότητα των σχετικών προβλημάτων που εκκρεμούν εδώ και χρόνια και ορθώνουν εμπόδια στην οικονομική ανάπτυξη και την κρατική αποτελεσματικότητα, καμία κρατική αρμοδιότητα δεν διευκρινίστηκε, όπως επιτάσσει ο νόμος, ούτε βέβαια προσδιορίστηκε το καταλληλότερο επίπεδο άσκησής της… Κατά συνέπεια, με τέτοιο ρυθμό (ανύπαρκτης) προόδου, αν σκεφτούμε ότι οι καταγεγραμμένες αρμοδιότητες της Κεντρικής Διοίκησης φτάνουν τις 23.142 (ΟΟΣΑ 2012), της Αποκεντρωμένης Διοίκησης τις 800 (υπολογισμός Υπουργείου Εσωτερικών), των περιφερειών τις 1200 (υπολογισμός επιτροπής της Περιφέρειας Αττικής 2016) και των δήμων τις 300 (καταγραφή σε “Καλλικράτη” και σε Δημοτικό Κώδικα), γίνεται κατανοητό για τι ορίζοντα υλοποίησης μιλάμε…
Υπό αυτά τα δεδομένα, καταδεικνύεται πόσο εύστοχη ήταν η εμπεριστατωμένη κριτική που είχαμε ασκήσει κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή, πέρυσι τον Ιανουάριο (συνημμένο το κείμενο που είχαμε καταθέσει προς τα κόμματα). Μεταξύ άλλων είχαμε πει τότε και τα εξής:
“…στο νομοσχέδιο γίνεται μεν κατά κόρον επίκληση της σχετικής θεωρίας αλλά γίνεται κατά τρόπο εργαλειακό, ασύνδετο, χωρίς εσωτερική συνοχή και χωρίς στόχευση. Φαίνεται δηλαδή πως γίνεται μόνο και μόνο για να προσδώσει κύρος σε διατάξεις που είναι περιπεπλεγμένες, δεν είναι πρόσφορες να επιλύσουν το πρόβλημα και πάντως, σαφώς δεν το επιλύουν αλλά μεταθέτουν την επίλυσή του στις καλένδες.
Αυτό που επιβάλλεται να τονίσουμε είναι ότι όση θεωρία Διοικητικής Επιστήμης και να εντάξουμε σε ένα νομοθέτημα, δεν αρκεί για να δρομολογηθούν κατά τρόπο συστηματικό και συνεκτικό οι κατάλληλες ενέργειες με τις οποίες θα αντιμετωπισθούν τα κρίσιμα προβλήματα της ελληνικής κρατικής μηχανής”.
