Η εν εξελίξει προσπάθεια μεταρρύθμισης της δημόσιας διοίκησης αποτελεί ένα από τα πιο επίκαιρα ζητήματα που απασχολούν τη διοικητική επιστήμη και πρακτική στην Ελλάδα. Αν στο πλαίσιο αυτό προστεθούν τόσο οι διαχρονικές δομικές αδυναμίες του διοικητικού μηχανισμού, όσο και οι συγκεκρίμενες και ρητές δεσμεύσεις της ελληνικής πολιτείας που προκύπτουν από το Μνημόνιο Οικονομικής Συνεργασίας για την ανάληψη συγκεκριμένων δράσεων, εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτός ο επιτακτικός χαρακτήρας της άμεσης και αποτελεσματικής υλοποίησης μιας δέσμης μέτρων για τη μεταρρύθμιση του δημοσίου τομέα. Η πολιτική συγκυρία, η οποία διακρίνεται από ρευστότητα, αμφιθυμία αλλά και σύγχυση ως προς τις βέλτιστες λύσεις για την έξοδο από την δημοσιονομική, αλλά και εξόχως πολιτική κρίση, καθιστά επιβεβλημένη την αξιολόγηση των επίσημων θέσεων των κομμάτων για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως η διοικητική μεταρρύθμιση. 

Αν ανατρέξει κανείς στις σχετικές θέσεις των ελληνικών κομμάτων, όπως τουλάχιστον αυτές αποτυπώνονται στις αναρτημένες στο διαδίκτυο επίσημες ιστοσελίδες τους, μπορεί να εξάγει αρκετά ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Σε ένα πρώτο επίπεδο πρέπει να επισημανθεί πως το σύνολο των προγραμμάτων, ακόμα και των πιο αναπτυγμένων και αναλυτικών εξ αυτών (όπως της Νέας Δημοκρατίας, της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Ανεξάρτητων Ελλήνων), περιορίζεται στην παράθεση επιμέρους προτάσεων, οι οποίες στερούνται μιας συστημικής και ολοκληρωμένης προσέγγισης, η οποία να προτείνει ένα πλαίσιο τεκμηρίωσης με συγκεκριμένα εργαλεία, χρονοπρογραμματισμό, μέσα και μεθόδους οργάνωσης και αξιοποίησης προεπιλεγμένων, οικονομικών και μη, πόρων. Ο προγραμματικός λόγος εντοπίζεται στην απλή παράθεση ιδεών που, εν πολλοίς, έχουν επικρατήσει στη δημόσια συζήτηση. Πρέπει επίσης να σημειωθεί πως ορισμένα κόμματα δεν έχουν αναπτύξει ικανοποιητικα τις απόψεις τους, γεγονός που βάσιμα μπορεί να αποδοθεί στην έλλειψη εισερχομένων, τεχνογνωσίας και πληροφόρησης, παρά στην αντίθεση ή την τεκμηριωμένη διαφοροποίηση τους. Ενδεικτικό αποτελεί το γεγονός της απουσίας διακριτής παράθεσης απόψεων για τη δημόσια διοίκηση (ΔΡΑΣΗ), ή της υποχρεωτικής αναζήτησης δημόσιων τοποθετήσεων κομματικών στελεχών ελλείψει παρουσίασης αναπτυγμένων θέσεων στις  ιστοσελίδες τους (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΣΥ – Δημιουργία Ξανά – Οικολόγοι Πράσινοι).

Από την επεξεργασία και ανάλυση των θέσεων των κομμάτων που έλαβαν πάνω από 1% των ψήφων στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, εξαιρούνται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, και ο Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή, καθώς δεν κατέστη εφικτή η διαδικτυακή ανίχνευση των θέσεων των εν λόγω κομμάτων για τη δημόσια διοίκηση και τη διοικητική μεταρρύθμιση.

Ωστόσο, σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάλυσης, παρατηρείται το γεγονός πως παρά το διαφορετικό βαθμό επεξεργασίας των θέσεων των κομμάτων, μπορεί κανείς με ασφάλεια να διατυπώσει το συμπέρασμα ότι παρατηρείται μια ουσιαστική σύγκλιση σε κρίσιμες παραμέτρους που αφορούν τη διοικητική μεταρρύθμιση.

Ειδικότερα, μέσα από τις προγραμματικές θέσεις των κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝ. ΕΛΛ, ΛΑΟΣ, ΔΡΑΣΗ, ΔΗΣΥ) προκύπτει η συναίνεση στην αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων και μάλιστα σε επίμαχα ζητήματα, όπως η συγκρότηση μηχανισμού λήψης αποφάσεων στο ανώτατο επίπεδο και δομών που θα επιτρέπουν το στρατηγικό σχεδιασμό και το συντονισμό των διοικητικών δρασεων, η υιοθέτηση των αρχών της Καλής Νομοθέτησης, η επέκταση της διαβούλευσης, η μείωση του αριθμού των διοικητικών δομών και η αναδιοργάνωσή τους βάσει επανακαθορισμού των αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών. Ως προς το κρίσιμο θέμα του ανθρώπινου δυναμικού της διοίκησης, συναίνεση παρατηρείται, από το σύνολο των παραπάνω κομμάτων, στο θέμα της εκπαίδευσης και ορθολογικής κατανομής και αξιοποίησης των υπαλλήλων βάσει προσόντων στις αντίστοιχες θέσεις των δημόσιων υπηρεσιών, στην εισαγωγή συστήματος αξιοκρατικής αξιολόγησης των υπαλλήλων και την καθιέρωση ενός σύγχρονου συστήματος αμοιβών.

Αξιοσημείωτη σύγκλιση των θέσεων παρατηρείται επίσης στο κρίσιμο ζήτημα της αξιοποίησης εφαρμογών της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης οι οποίες θα συμβάλλουν στον οργανωτικό και τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, όπως ενδεικτικά αποτελούν η επέκταση της μηχανογράφησης, η διασυνδεσιμότητα και η εν γένει αναβάθμιση του επιπέδου παροχής δημόσιων υπηρεσιών, τόσο προς τους πολίτες όσο και ως προς τις επιχειρήσεις. 

Όπως προκύπτει από τη συγκριτική αξιολόγηση των θέσεων των κομμάτων για τη δημόσια διοίκηση και τη διοικητική μεταρρύθμιση, μια ευρύτερη σύγκλιση των προγραμματικών θέσεων προς την ανάγκη ουσιαστικής μεταρρύθμισης του διοικητικού μηχανισμού είναι εμφανής.

Φαίνεται λοιπόν πως αρχίζει να γίνεται αποδεκτή, στους κόλπους μιας σημαντικής πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων, η άποψη πως χωρίς την άμεση υιοθέτηση μέτρων για τον εκσυγχρονισμό της διοίκησης δε μπορεί να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για μια φιλική διοίκηση, η οποία θα υποστηρίξει την οικονομική δραστηριότητα και θα αποτελέσει τόσο την βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί η ανάπτυξη όσο και τον καταλύτη για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. 

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ερευνας Ρυθμιστικών Πολιτικών