Συγγραφέας: Κώστας Παπαδημητρίου
Από τη δεκαετία του 1950 (έκθεση Βαρβαρέσσου) αλλά προπάντων του 1960 (έκθεση Langrod) είχαν επισημανθεί τα καίρια προβλήματα δυσλειτουργίας της ελληνικής κρατικής μηχανής. Εκτοτε, οι ίδιες επισημάνσεις επαναλήφθηκαν από πολλούς άλλους εμπειρογνώμονες όππως από το ΚΕΠΕ το 1988, την επιτροπή Ζολώτα το 1990, την επιτροπή των “100” το 1991, την επιτροπή Δεκλερή το 1992, με τελευταίο τον καθηγητή Σπράο το 1998. Από τη δεκαετία 1990, κάθε Κυβέρνηση εκπονεί ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, περισσότερο ή λιγότερο φιλόδοξο, προκειμένου να επιτύχει όλα εκείνα που οι Εκθέσεις εμπειρογνωμόνων κατέδειξαν ως απαραίτητα. Ματαίως όμως, παρά τις σημαντικές δομικές αλλαγές παρά την εφαρμογή νέου δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα (το 1999 και το 2007), παρά την καθιέρωση κώδικα για τις διοικητικές διαδικασίες (το 1999), παρά τις κάποιες προόδους σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις, η πραγματική βελτίωση της λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης είναι μόνο οριακή. Ο ρόλος των αποφοίτων της ΕΣΔΔ αρχικά και της ΕΣΤΑ αργότερα σε όλα τα παραπάνω ήταν σαφέστατα περιθωριακός…. Μέχρι το 2009, στη Διοίκηση υπηρετούσαν 1492 απόφοιτοι εκ των οποίων μόνο 1 γενικός διευθυντής, 34 διευθυντές και 250 τμηματάρχες . Αν αναλογισθούμε ότι σε ολόκληρη την Διοίκηση υπάρχουν 205 θέσεις γενικών διευθυντών, 5.000 διευθυντών και 16.000 τμηματαρχών, καθίσταται φανερός ο περιθωριακός ρόλος που τους έχει επιφυλαχθεί μέχρι σήμερα…
Διαβάστε το άρθρο σε μορφή PDF
